AZ KALDI GÜLÜM:... az kaldý.. gideceðim buralardan çýkacaðým hayatýndan.. gitme demen için de dilek tutmayacaðým yýldýzlara asla küsmem de hepsi seni yerime görüp saracak bir gerçek vardý ki o da yüreðimin derinlerinde kaldý kalan bir gerçek bir de sensin sen gerçeðin adýydýn adýn saklýmda kaldý sana bir sözüm vardý hayat bunu ödememe izin verir mi bilinmez aþkla küs dememiþtin ölümle kavga et demiþtin ama aþkla küstüm ölümle dost oldum ümitlerimi tuzlu bir deniz kokusu sarmýþ bana senin hasretin sinmiþ kýrýlan yürekleri tamir etmeye baþka bir aþkýn gücü yettiði vakit ölüm bana yar olsun demeliyim ölüm duy sesimi duy feryadýmý çýðlýklarým beni ürpertiyor kulaklarýmý bir uðultu sardý elimi tutan yok düþtüðüm derin karanlýklarda elimi tutan bana yanýndayým diyen yok çocukken de korkmazdým karanlýktan evde yatakta bir baþýma uyumaktan ýþýklarý hep söndürürdüm demek bunun içinmiþ demek vuslatý olmayan bir aþkýn korkusuz gecelerine saklamýþým cesareti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebrullii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.