Belki belki…
Sonbaharýn ilk soðuðunu ben yedim
Kemiklerimin soðukluðu düþüyor kaldýrýmlara
Bakýþlarým solacak yapraklarla
Yine bekleme modundayým geçiyor bahar
Aþk içindeki ayrýlýðý çaresiz yüklendim
Umudumu bohçaladým eylülün soðuk sandýðýna
Sýcaklýðýmý sýcak akan bir baþka bahara yükledim
Belki belki…
Sonbaharýn solgun ilk yapraðý bendim
Deli deli esiyorum ayaza yakýn aðlamalarla
Takvimden kayýyorum gündelikçi duygularla
Yine ömrümden düþüyor yalnýz bir bahar
Bunca yýl boþuna mý unutmaya bilendim
Tüm hatýrlamalarým bürünür nisyan kýlýðýna
Soðuðunca gerçekliðin hayalinle eðlendim
Belki belki…
Sonbaharý istemeye istemeye bir ben sevdim
Büyüdü içimdeki çocuk yakýnmalarla
Uðurladým sýcak günleri beddualarla
Yine küsüp avucumdan uçtu aþksýz bir bahar
Yokluk saltanatýnýn karþýsýna þairce gerildim
Ýçimde kiralýk sonbahar bilmem kaç yýllýðýna
Belkiler boþuna belli ki her eylülde ben tükendim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.