Feryatlar, sessizliðimin saltanatýný yýktý…
Aþksýzlýktan içim dýþýma çýktý…
Dediler çirkinlerdir, aþký kutsal sanan.
Her þey sevdaya dairdi, alem bunda mutabýk.
Muhatap kayýptý, ya da hiç bulunmadý aranan.
Þair, bilinmezlik sandalyesinde sanýk.
Serüvencilerdi, histerik sevdalara yakalanan.
Akþam üstleri, yürek gök kýzýllýðýndan yanýk.
Ben mi ? Þu gecelerin baðrýnda hece hece yanan.
Zamansýz gözyaþlarýmdýr, þairliðime tanýk.
Kelimeler, ayrýlýktan dem vurmamdan býktý…
Aþksýzlýktan içim dýþýma çýktý.
Dediler cahillerdir, görür aþký vuslattan ibaret.
Ha bire yalnýzlýk kýyýsýna, firaktan dalgalar vurur.
Ayrýlýk yalanýndan, hakikati okumaktýr maharet.
Sevgilinin yokluðu, gelip göz bebeðine kurulur.
Yalnýzken titremeden, aynaya bakabilmek cesaret.
Anýlýrken sevgili, kalp dudaktan evvel kurur.
Düþündükçe çýrpýnýr insan, ruhta kilitlenir basiret.
Gün doðsa da artýk, zaman aþýk için çoktan durur.
Sessizliðim, sensizlik ülkesine kurdu tahtýný…
Gördü gecede aþýklar, içimin dýþýma çýktýðýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.