Bir balýk gibi sevmekti seninkisi;
Hep unutuyordun beni.
Papatyanýn her yapraðý seni söylerken,
sen beni koparýyordun "seviyor" derken.
Takvim yapraklarýna hapsettiðimiz zaman,
habersizce akýyor birazcýk yaþanmadan.
Vakitli vakitsiz aklýma geliyorsun iþte,
seninle ya da sensiz hayýr yok bu gidiþte.
Yaprak döken sonbahar gibiydi seninkisi;
Hep kurutuyordun beni.
Çürük diþi morfinsiz çekmeye benziyordun,
Kalsan da gitsen de acýya boðuyordun.
Sen ihanetten olma,ihanetten doðmaydýn,
ben sildim ya tarihten duyulmayacak adýn.
Kalmasýn tek bir nota seni mýrýldandýðým,
bana bir cennet gerek el verir bu yandýðým.
Çocukken dinlediðim masaldý seninkisi;
Hep uyutuyordun beni.
Sevseydim bir taþý seni sevdiðim gibi,
dile gelirdi belki söylerdi sevdiðimi.
Sen taþtan daha katý sen sevgiden nasipsiz,
ben senden yoksunum da sen ebedi sahipsiz.
Bir lokma ekmek olsan, pençesinde açlýðýn,
Seni tatmak yerine ölüm olsun tattýðým.
Harun KALKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.