Hüzünlü yüzler görüyorum bu aralar Belirli,belirsiz Cüzzamlý þiirler okuyorum. Þarkýlar dinliyorum nihavent Zannediyorum; Henuz,bakire bir kadýn Ýstanbul O’na yalnýzca ben dokunuyorum Yüzünde tebessüm, Baþýnda mavi bir tülbent Hiç tanýmadýðým martýlar konuyor omuzlarýma Telveli bir kahve her þeyden önemli benim için Zira; Köpüklerini Karadenize benzetiyorum. Zannediyorum; Henüz onyedi yaþýndayým Zamanýn üstünden geçen bir kaç güvercin Ve ben,güvercinlerle dans ediyorum
Aþiyan yokuþundan aþaðýyý seyretmek gibi; Sana bakmak Lale devrinde zambak topluyorum. Despot bir aþk belkide benimkisi, Zannediyorum; Henüz uyumamýþ çocuklar, Bütün masallarý gözlerinden öpüyorum. Köpürürken hayal kahvesi. Bir gövdeden çýkan dört dalýn yapraklarý þu, Koca çýnar Ýhtiyar adamlar geçip duruyor yanýmdan, Ayaklarý nasýrlý Biri uzun, diðeri kýsa Eþit deðil parmaklar. Zannediyorum; Ahenk yok hiç bir elbisede Kimi mor, Kimi dar Kimi siyahlý Parmaklarda yüzükler farklý, Parantez içinde týrnaklar....
Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.