-I-
Her kim ise gerçeðin karþýsýnda
Hatýr için yanlýþý savunan,
’Savunurum, dostum!’ deyip avunan
Samimi deðil o, ikiyüzlü, riyakâr...
-II-
Gerçek acýdýr, kýrar incitir
Zaman/ zaman öyle sert;
Üstüste acýmasýz tokatlar indirir
Aylar deðil, yýllar sürer sancýsý
Söyle dost, kim tokatý indiren
Kim bu elin yabancýsý?!
-III-
Güneþ ki yaðmurlar yaðdýrýr
Fýrtýnalar koparýr, yakar yýkar
Yeþertir yine kuruyan dalý,
Aðaçlar güneþe doðru uzarlar
Gülüm hayat, ýþýða, güneþe sevdalý,
Yanlýþýn zemininde muhabbet olmaz...
-IV-
Gönül umduðu yere küser
Ýçlenir, kendinedir hasar
Sanmaki fýrtýna her gün ayný yöne eser
Bir gün seni de budar, dallarýný keser...
-V-
Dostlar gördüm; vefasý, bitene dek çýkar
’Bozacýnýn þahidi þýracý’, çýkar mý çýkar
Gerçek dost öyle deðil; o bir Venüs
Kaybolunca güneþ, önce o çýkar...
-VI-
Ne anam babam, ne dayým, halam,
Hasta yataðýmda elim avucunda
Dost isterim, kaya gibi saðlam
Ölsem bile dikilsin
Mezarýmýn baþucunda...
Þaban AKTAÞ
10.12.2011