Gökyüzüne doðru kanatlan, Git maviliðe, Peþinde götür götürebildiðinide, Ama bil! sonu var, Mavilik de bir gün donar! Sahibin vardýr, Elinde baðlýsýndýr. Sen bir uçurtmasýndýr, Uçarsýn; Ama! Ýpinin uzunluðu kadar, Özgürsündür.
Rüzgarýn uðultusunda, Rüzgarla dans edersin, O valse, kimseyi ortak etmezsin. Hem köle, hem efendisin, Gökyüzünde çok nazlýsýn, Sahibine aþký hatýrlatýrsýn, Duygularýný baðlar sana, Sen de ona! Sen bir uçurtmasýndýr, Uçarsýn; Ama! Ýpinin uzunluðu kadar, Varsýn!
Ne kadar asisin! Hep kaçmayý hayalledin, Unutma sen bir kölesin, Zamaný geldiðinde yerdeydin. Bazen kaçtýn, Ne yaptýn ise Kendine yaptýn! Efendini aðlattýn! Sana deðil duygularýna Aðladý... Asi bir köleyi kim! Ne yapsýn? Sen bir uçurtmasýndýr, Uçarsýn Ama! Ýpinin uzunluðu kadar, Nazlýsýn...
Köle kölelikten baþka ne bilir? Uçurtma efendilik, Senin haddine midir?
Ýzmir - Nisan 2008
Adem ÖZKAN Sosyal Medyada Paylaşın:
prensdus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.