Çayýr yanar dostlar aðlar, Su kendisini ateþe atar, Ýtfayeçi panikle koþar, Kuþlarýn içi sýzlar.
Bir gözyaþý kendisini ateþe atmak ister, Çare olmak istiyen eller kalanlar içindir, Kaçamayan hayvanlar gökyüzüne bakar, Yaþamasý için yalvarýr, yuvasýnda kalanlar.
Karýnca kendisini yerin içine saklar, Ne fayda yer ýsýnýr, Taþlar bana dokunmayýn der, Olaya þahit olunca kýzmýþtýr.
Senelerin yýkamadýðýný bir ateþ yýkar, Yinede ezilip büzülmez dik durmasýný öðrenmiþtir, Aðaçlar önce birbiriyle vedalaþýr , Sonra dostlarýna üzülüp kül olur.
YUNUS YOLOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
asi_kumral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.