İTİRAF

Gözlerin gözlerime deðince içim erir
Haz ile vücudumun titrer her bir zerresi
Ölmüþ hücrelerime yeniden hayat verir.
Sözlerin kulaðýmda Ýsrafil’in sur sesi.
Gönlüm seni sevmeyi bir gereksinim bilir
Çektiðim gam yükünü Rahman ve Rahim bilir.

Her sabah saçlarýný hangi rüzgâr tarýyor?
Hangi melek güldürür bilmem seni rüyada?
Hangi bulut yoluna yaþ döküp yalvarýyor?
Hangi ahudan kaldý sana bu naz bu edâ?
Bebekken hangi þefkat sardý seni kim bilir
Sendeki bu sýrlarý ne fen ne bilim bilir


Sensiz ne dizde derman ne gözümde fer olur
Dizgin tutmaz yüreðim durgun bir suya döner
Bitmeyen intizarým hüzne seferber olur
Ve gönül küheylaným birden kuðuya döner
Gözyaþý bulutlarým sanma ki iklim bilir.
Tortulaþan çilemi, hicranlý içim bilir


Acým bal oldu senle çilen de hoþ tasan da
Yeter ki, aþýðýna bigane kalma gülüm.
Dert deðil, ellerime bir an dokunmasan da
Ama seni görmesem tükenir tahammülüm.
Hasretin öyle zor ki, ne ay ne mevsim bilir;
Öyle günler gördüm ki, sadece takvim bilir


Eksilmesin yüzünden melek gülümsemesi
Týrnaðýna taþ deðse þair gönlüm hislenir
Bir el söküp almazsa içimden son nefesi
Benliðim eþiðinde kulluða heveslenir
Bunu yalnýz duaya açýlan elim bilir
Sana olan aþkýmý sadece Rabbim bilir


Bir gün karþýlaþýrsak gösterip yoldaþýna,
Bana gönül baðlayan budalanýn biri de.
Aðlarsam tercüman ol gözlerimin yaþýna,
Benim için yazdýðý en sade þiiri de.
Aþk derdini ne tabip ne Lokman hekim bilir.
Peþinden nice koþtum terli gömleðim bilir.


Þair gönlüm ses versin bu ne sevda bir sor ki.
Bu esrarlý yangýna nasýl düþtüm bilmedim.
Gözlerin esirine hürriyet vermiyor ki,
Bilmem kaç kez bu þehri terk etmeyi denedim.
Kaç defa tövbe ettim, bozdum, yeminim bilir
Sana nasýl kýrýldým sadece kinim bilir

Sen yanýmda olunca bütün yollarým düzdür
Seni sevmeden önce böyle deðildi gülüm
Benim aþk felsefemde sevdalar ölümsüzdür
Bunu benim yüreðim hep böyle bildi gülüm
Bin yýl geçse aradan herkes seninim bilir
Bu sözün deðerini senden baþka kim bilir

Niyazi Þahin


Sosyal Medyada Paylaşın: