Sen ilk gördüðüm gün baþka kim varsa silinip gitti hayatýmdan. Tatlý anýlar bir yana, bana acý vermiþ kim varsa, hangi olay varsa o an zihnimden silinip gitmiþti. Yep yeni, tertemiz bir baþlangýçtý bu.Yaþamýn iki yüzlülüðünden soyunup, karþýna en saf en yalýn benliðimle çýkmýþtým.Sana ait olaný yaþamak istiyordum aslýnda. Aþksa aþk... Sevinçse sevinç... Hüzünse hüzün... Acýysa acý... Senden gelen ve gelecek olan hiçbir þey korkutmuyordu beni bu hayatta. Sen yanýmda olduktan sonra her þeye dayanabileceðimi biliyordum.
Kaç zamandýr "Ne desemde sevdamý anlatsam?" diye düþünüyordum. Bugüne kadar söylenmemiþ en güzel seyda sözcükleri bile, sana duyduðum sevgiyi ifade edemeyecek diye korkuyordum. Hatta dünyanýn bütün dilleriyle "Seeni seviyorum" desem dahi yetmeyecekti, biliyordum. Nereye gidersem gideyim, yanýmda götürüyordum seni. Hiç yanlýz deðildim bu yüzden. Hiç ama hiç bitmesini istemiyordum ama ben bile nasýl olduðunu anlamadan, bitti iþte. Bugüne kadar kendi kendime "Nasýl?" diye sordum. "Nasýl, neden, niçin?" diye sordum, ama ne yazýk ki cevabýný bulamadým.
Beni kýrgýnlýklarla, çeliþkilerle, cevabý sende olan bir çok soruyla...ve bitmek bilmeyen, dinmeyen keþkelerle býraktýn. Ýstesen de, istemesen de seni özlüyorum, bilmem biliyor musun? Gayem sana zarar vermek deðil, seni incitmek, kýrýp dökmek...Acýlarýna, yaþam mücadelene, gözlerinde bulduðum huzura ortak olup; yüreðimi yüreðine, ömrümü ömrüme katýp seni mutlu etmek istiyordum sadece. Ben sende sadee sana verdiðim sevgiyi kabullenip, bu sevgiyi yaþamayý istemiþtim. Soruyorum sana; Çok sevilmek bu kadar kötü müydü? Gerçekten böylesine aðýr mýydý? Sana bu sevgiyi bu kadar vermekte direttiðim için beni baðýþla.
"Bütün güzellikleri, hatta bütün kainatý seni sevmesi için birine verseydin eðer, yine de bu kadar sevilmezdin!"
Yüreðimi koparýp atmak mümkün olsaydý, hiç düþünmeden koparýp atardým. Çünü baþýmý ellerimin arasýna ne ilk, ne de son alýþm.Ýlk acým deðil ama, en büyük acýmsýn. Bir limandayým, bekliyorum. Senin bindiðin gemi ise çoktan uzaklaþýp gitti. Caným acýyor ve seni hala özlüyorum.
Hep böyle baþladý gönlümde hüzün aylarý. Önce sonsuz sandýðým mutluluk Sonra hayal kýrýklýklarý… Bir tek dileðim var, mutlu ol yeter diyende hep bendim. Sonuçsuz kalan arzularýmsa cabasý. Ne kýþ nede yazdý yaþadýðým mevsimler. Acý hayatýn kâbus mevsimini yaþadým hep.
Sizce olmayan on üçüncü aylarý. Zalim, zorba, gaddar on üçüncü aylarý. Belki uzak belki de yakýnýmda Belki bugün belki de yarýnýmda Mutlu olacaðým, Söz verdim ya sana.
Hangi kýlýç kýnýnda kanlanmadan durabilmiþ, Hangi soðuk namlu tatmamýþ barut kokusunu, Hangi tabut taþýmamýþ bir garip bedeni. Ve hangi hasret bitmemiþ, ölü ya da diri. Bekledim, bekliyorum, bekleyeceðim. Seviyorum seni… Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatigundogdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.