Yeni güne merhaba derken zaman,
sanma ki eskisi gibi hayalimdesin!
Üstüne kýrmýzý çizgi çektim sana dair ne varsa,
yüzümde açan güllerin sebebi sen deðilsin.
Hasretinle yaþamaya alýþtým,
sen gördüðüm en güzel yalancýydýn.
Sahte sevgilerin yelkenlerine üflüyordu nefesin,
gözyaþlarýný hiç tatmadý senin mendilin.
Biliyor musun;
sensiz çaðlarýma gezginim þu an,
keder bana ne kadar çok uzakmýþ meðer!
Baðrýmý açtým, serinliyorum rüzgarýndan,
baharýn renkleri okþuyor gözlerimi,
sýrtýný döndüðün mevsimlerin vuslatýndan.
Tahmin edebiliyorum;
piþmanlýðýn pençelerinde þimdi sen,
beni düþünüyor ve susuyor olmalýsýn.
Unutma ey vefasýz!
Bir türlü sevmeyi baþaramadýn,
yapmacýk duygularýn pýnarýnda sen ýslandýn.
Cam kýrýklarý nasýl birleþir bir daha,
aklýmýn sesine kulak veriyorum artýk.
Duymuyorum seni, sakýn çaðýrma beni,
bundan böyle hatýralarda bulursun ancak.
07.12.2011-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.