DÜŞLERİMİZ ÜŞÜRKEN
Kerbela demindeyim, yanar dil-dudaðým yar
Bahara çok zaman var, kesmesen budaðým yar
Bir çare diye diye, düþtüm çaresizliðe
Tahammülüm yok artýk burada sensizliðe
Aramam dilde deva, kýsmetim gönüldedir
Çiçeðe küs gezerim, aradýðým güldedir
Bülbülün peþrevi var, gül þimdi semahtadýr
Bir ömrün hikayesi, çekilen bir ah’tadýr
Kim kapýmdan geçerse tutup azar ederim
Divanesi olduðum zülfüne zar ederim
Bilemedin de gitti þu gönlümün kýþýný
Ne olur baþ çevirme, yýkma sakýn kaþýný
Deðmedi dudaðýmýz bir kez yar dudaðýna
Baþýmý yaslýyorum bildiðin gam daðýna
Bir divane düþüp de tutuþturur bir çerað
Dilerim felah bulur kinini kusunca dað
Ýki dertli baþ baþa verdik bakýnýyoruz
Gece ayaza durup gündüz yýkanýyoruz
Gün arsýz gülümsüyor, ay parçalý düþüyor
Geçtik bedenimizden düþlerimiz üþüyor
Ya kapýmý çal þimdi, ya git baþka diyara
Kaç bahar gördü sensiz, kapanmadý bu yara
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.