zamanlý zamansýz gelip gitmelerim bir kendime bir berikine küskünlüklerim soluk soluða kabaran öfkem kimi zaman anlamsýz nefretim geldiðinde hiç gitmeyen heyheylerim
ben kendimi ne kadar sevdim?
kýrgýn daðýlmalarým yorgun sanrýlarým dirençsiz adýmlarýmla hiçbir yere varamayýþlarým
eser yok içimde artýk aþktan
kelimeleri cümlelere katýþlarým yana yakýla düþe kalka yazýþlarým her harfte yangýnlara atlayýþlarým ve ardýþýk zamanlarda düðümleri kör atýp boynuma sarýþlarým
kýzýla boyadýðým her söz önümde bir engel
býktým ve hatta býk týr dým artýk
ne aþk ne de ayrýlýk ne çok þey saklanmýþ içimde hayatla karýþýk ne çok þeyi bastýrmýþ sessizce aþk ve yalnýzlýk
aptal olur aþýklar ve erken ölürmüþ hani der ya bir þarkýda da “why do fools fall in love”
çok oldu býkalý saçma salak aþk hikayelerinden görünce sokaklarda açlýktan nefesi kokan çamurlar içinde yatacak bir yer arayan insanlarý baþýboþ hayvanlarý
ve duyunca isyanýný vücudunda bin bir kýrýkla aþký mor renklerde belleyen kadýnýn ve dokununca yarasýna ana hasreti çeken bir yetimin hatta vurulunca bir ana oðluyla beraber feryat figân ayný kanlý çatýþmada
söyle þimdi bana hangi aþk hangi sevgili hangi gönül
kendime zincirledi beni hayat içimde bir dolu sahipsiz çýðlýk
ah! eskilerde bir masaldý aþk galip geldi þimdi cadýlar ve devler bütün sözler bayat
ses etme ve aþk deme bana boþ ver…gitsin
atilla güler Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.