İSTANBUL'DAN SENSİZ ÇEKİP GİDERİM
ÝSTANBUL’DAN SENSÝZ ÇEKÝP GÝDERÝM.
Vedalar ettiðim ey vefasýz kul!
Ýstanbul’dan sensiz çekip giderim
Deðiþince aþký deðersiz pula
Ýstanbul’dan sensiz çekip giderim.
Sahil senin olsun bentleri de
Aþký yitirdiðim o semtleri de
Çektirdiðin bunca bu dertleri de
Ýstanbul’dan sessiz çekip giderim.
Býrakmazdým sana þu Ýstanbul’u
Kovamazdý hiçbir Allahýn kulu
Kýrdýn kalbimi ya gözlerim sulu
Ýstanbul’dan susuz çekip giderim.
Sabah güneþinde neþe ile kal
Bir bendim þehirde kýrýlacak dal
Aþkýmý konuþan dil olunca lal
Ýstanbul’dan sessiz çekip giderim.
Yaralý baðrýma acýyý basýp
Kapýna vedalar sözünü asýp
Bulunmaz yerlere ansýzýn esip
Ýstanbul’dan ýssýz çekip giderim.
Bensiz koca þehir al senin olsun
Arasýn gözlerin yaþlarla dolsun
Gidiyorum artýk bastýðým yolsun
Ýstanbul’dan sensiz çekip giderim.
Uðramam bir daha olduðun þehre
Elin tutmam düþsen kan dolu nehre
Acýlarla uyan baktýðýn sehre
Ýstanbul’dan sensiz çekip giderim
Mustafa Ali AKBAÞ 07 Aralýk 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Ali AKBAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.