SÖZÜM ÖKSÜZ KALIR, GÖNLÜMSE YETİM
Ne zaman yüzümü çevirsem sana,
Gözüm öksüz kalýr gönlümse yetim.
Hasretle beklerim dönüver bana,
Sözüm öksüz kalýr gönlümse yetim.
Kalbimin baðýnda çiçekler açsýn,
Bir gülüþün ile baykuþlar kaçsýn,
Tenime kokunu nefesin saçsýn,
Dizem öksüz kalýr gönlümse yetim.
Edilen yemini unutmak olmaz,
Dalýnda çiçekler deðmeylen solmaz,
Sevenden kaçarken, sevgiler dolmaz,
Özüm öksüz kalýr gönlümse yetim.
Ýnsan olan insan, sözünde durur
Yüreði yansa da, yumruðun vurur
Haber almayýnca acýdan kurur
Dizim öksüz kalýr gönlümse yetim.
Halden anlamayan yar elindeyim
Aþký öldürecek kar selindeyim
Yýkýlan daðlarýn sarp belindeyim
Sazým öksüz kalýr gönlümse yetim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Ali AKBAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.