Çok Kalabalıklaştık Biz

Çok kalabalýklaþtýk biz
Biraz sen, biraz ben derken
baya çoðaldýk biz
Haliyle çok karmaþýklaþtýk biz
Senin parmaklarýn, benim parmaklarýmda kayboldu
Yolumuzu þaþýrdýk biz

Hem yorulduk da biz
Çok yürüdük, soluksuz yaþadýk bazen
Bir köþede çay içmeye bile vaktimiz kalmadý
Yemeklerin soðukluðu da bundan mýydý?
Yoksa aðzýmýzýn tadý mý kaçmýþtý?

Sana gelemem artýk ben
Ayaklarým böyle geri geri giderken
Sözlerim seni bulabilir mi bilemem
Ýkimizde böyle delice susarken

Umudun uðramadýðý yerler de var mýydý?
Sevginin yokluðu muydu yakan
yoksa sýzýnýn bile yoksulluðu mudur bu içinde yanan
Onu da kaybediyoruz sanýrým
Belki de buluruz bir gün
kim bilir
Ama önce bu kalabalýðý daðýtmalýyýz biz

Görüyorsun iþte
Çok kalabalýklaþtýk biz
Gitmeliyim sen tam uyumuþken
Biraz gürültülü, biraz sessiz
Sakýn uyanma senden ellerimi çekerken
Ýçimizden biri gitmeli mecburen
Ya sen ya ben ya da ikimiz birden.
Bu kalabalýðý ayýrmalýyýz biz

Cemile SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın: