bir gün kopardýlar seni topraðýndan sordun þimdi ben ne yaparým. amcanýn oðlu vardý birde iki göz odasý kenar mahalleninde kenarýnda. gel dedi sana bir gözüm senin olsun bir istanbul baharýnda. çok duydun da ismini görmek bugüne nasipmiþ dedin çok sevdiðin köyünü býrakýp gittin. belki çocukluðun geldi aklýna belki kaybettiðin anan baban belki dostun ,sýrdaþýn. belki sevdiðin vardý kaldý arkada belki senden cok önce gitti. ama bilirim en çok kardeþlerini düþündün.
yaz gecesi, pýrýl prýrýl ýþýldýyor gökyüzü bakýyorsun ya anlamýyorsun bir türlü gecenin içindeki ýþýltýlarý. sonra bir ses uzaklarda bir ses yaklaþýyor yaklaþtýkça yakýyor yürekleri aðýt bu kardeþlerinin aðýtý. vurmuþlar kardeþlerini bir kurþunun soðukluðu öldürmüþ onlarý ve bir töre nin sýcaklýðý. titreyerek yaklaþtýn yanlarýna dokundun tanýdýðýn bu tenler sýcakdý hala. ve baktýn gökyüzüne haykýrdýn birþeyler bekledin karanlýðý yaran aydýnlýktan.
bilirim en çok kardeþlerini düþündün ve gözyaþlarýn döküldü tane tane avuçlarýna. gidesin gelmedi düþündükçe ama ne yaparsýn git dediler güzel köyünü kaderine terk ettiler.
amcaoðlun memed bir güzel anlattý sana þehri gösterdi vapurlarýný, evlerini, camilerini. birde iþ buldu sana sigortasýzdý ama iþ bulmuþtu ya sen dua et ona. sonra birgün iskelesinde kadýköyün beklerken gelmesini vapurun. dalga geçti üç beþ züppe senle bize benzemiyorsun diye. kýrýldý gururun kalktý yumruðun. meydan da yediðin dayaða eklenince karakol