O GÜL SENİN DEĞİL
Aklýný baþýmdan aldýn da gittin
Çaresiz dertlere saldýn da gittin
Aþk’ýn deryasýna daldýn da gittin
O gül senin deðil divane gönül.
Çýrpýndýn,didindin her yanýn yara
Kendini gark ettin aþk denen nara
Aþk tan yana zaten hep bahtýn kara
O gül senin deðil divane gönül.
Rýzasýz bahçe ye meyledip durdun
Beyhude hallerde hayaller kurdun
Sonunda baþýný taþlara vurdun
O gül senin deðil divane gönül
Bir yudum sevdaydý göðüs gerdiðin
Dikenli gül imiþ senin derdiðin
Gönlü baþka baðda meyil verdiðin
O gül senin deðil divane gönül.
Yüksekte uçarsýn inmedin yere
Ne dertler getirdin bu garip sere
Ben sana demiþtim binlerce kere
O gül senin deðil divane gönül.
Günümü eyledin kapkara gece
Sen ki onu ettin dilinde hece
Sormuyor hiç sana ahvalin nice
O gül senin deðil divane gönül.
Hep senin yüzünden saçtaki aklar
Kara toprak ancak günahýn saklar
Bu gidiþle seni Azrail yoklar
O gül senin deðil divane gönül.
..............Ahmet MORAN
...............05//12/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.