Bir sürü yalanlarla dolu odam, Çoðunu kendime söylemiþim, Bir çok kere dönüp arkama, Bir kendimi görmemiþim,
Gölgem bile, arkadan vurunca ýþýk, Görünür bana, yoksa hep gizlenmiþim, Sýr olup saklanmak istemiþ gözlerim, Kimsenin bakmadýðý uzaklarda,
Deðersiz, kimsesiz deðil duygularým, Bir o kadar realist, bir o kadar hümanist, Bencil deðilim, isteklerim yok, Bir küçük inci gibi elimde, özlemlerim.
Umutlarým yüreðimde, Sorgusuz, sualsiz, bir o kadar medenice, Yaþamýn kýyýsý gibi yaþanmýþlýklar, Uçurumdan aþaðý düþercesine.
Bak kapýnda, ölüm meleði gibi, Sinsice ve apansýz, çýkagelmiþ karanlýktan, Duru düþerin, kirlenmesin soysuzca, Bakma, görme ama sus suskunluk en güzel ceza. Sosyal Medyada Paylaşın:
zcelik42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.