Anne
Anne beni karanlýk odaya, kapatma!
Karanlýktan Çok korkuyorum.
Karným çok aç, yemek ver!
Hep hata arama bende
Çünkü ben küçücük bir çocuðum.
Beni yalnýz býrakma!
Anne senden baþka, kimsem yok.
Bu gün okula baþladým.
Anne sen gelmeyecek misin?
Bana okuyup yazmam için,
Yardým etmeyecek misin?
Bu gün veli toplantýsý var.
Anne sen neden gelmiyorsun?
Anne Babam nerede?
Arkadaþlarýmýn annesi, babasý,
Toplantýya gelmiþler.
Anne beni dövme!
Her yerim acýyor,
Moraran yerlerimi,
Okulda arkadaþlarým,
Öðretmenim, soruyorlar.
Bende yalan atýyorum.
Kapýya çarptým diyorum.
Bu gün bayram ne sen varsýn,
Nede babam anne!
Sizin yerinize ben kimlerin elini öpeyim?
Bana neden hep kýzýyorsun?
Seni anne ettim diye mi?
Herkese kýzýp, hýncýný benden çýkarma!
Ben senin düþmanýn deðil,
Çocuðunum anne!
Çocuk kalbimle, seni seviyorum.
Büyüdüm 15 yaþýndayým.
Hala beni dövüyorsun.
Çocukluðumu yaþayamadým.
Gençliðe adým attým, bana sevmeyi öðret anne.
Ben gençliðimi de yaþayamayacak mýyým?
Ýçtiðin sigara izmariti kadar,
Deðerim yok mu anne?
Ben senden, üvey babadan, kaçýyorum.
Okulumu her þeyi býrakýp da kaçtým.
Yýllar geçti, piþman deðilim.
Seninle öyle yaþamaktansa,
Bin kez kaçardým anne!
Artýk büyüdüm, gençliðimi de yaþayamadým.
Beni bir gün, sever diye, hep bekledim.
Oysa sen hep kendini, baþkasýný, sevdin anne!
Beni sevmek, sana çok mu zor geldi?
Senden ne ayakkabý,
Nede elbise istemedim, bu yaþýma kadar.
Senden annem olmaný istedim, anne!
Öz annem olduðun halde,
Sen üvey anneden beterdin.
Keþke beni evlatlýk verseydin.
Ya da beni bir kapý önüne veya
Sokaða býraksaydýn anne!
Beni alan, bulan, senin yerine severdi.
Senden sevgi nedir?
Öðrenmediðim için,
Sevmesini beceremiyorum.
Sevdiklerim sen gibi,
Olursa diye,
Korkuyorum anne!
Ben beni sevmeni, beklemekten vazgeçtim.
Çünkü ümidim tükendi.
Ben sevgisizlikten bittim! Anne…
Bilgehan Emirþanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bilgehan Emirşanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.