Hangi ayýn kaçýncý günüydü kimse bilmez, Aniden geldi…
Biz henüz Ayýn mý, yýldýzlarýn mý? Daha uzak olduðunu düþünüyorduk. Bedenim soðuk, Gözlerim çocuk… Görmüyorduk o zamanlar, Adýmýzý her söyleyene Sadece bakýyorduk.
Henüz oyuncaklarýmýz, Misketlerimiz eskimemiþti Hangi çocuða versek sevinirdi. Hangi gündü bilmem… Ansýzýn, Gideceðin geldi aklýma. En yeni oyuncaklar bile eskiyordu, Biz büyüdükçe. Ýkinci kiþisiydin tüm oyunlarýmýn Eskir miydin? Zaman geçtikçe Gider miydin? Adýmlarýn büyüdükçe? Anladým yýldýrým gibi Bir akþamüstü Gökyüzünde ne güneþin Ne ayýn olduðu bir an… Büyüyen her adým mecbur yürümeye… Kim diyorsa bir ömür dururum yanýnda Söylediði yalan…
Ve uzaktý En parlak olaný bile yýldýzlarýn, Yalanlarýmýzýn þahidi aydan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
seun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.