Zor zamanlardý. Açýk kalmýþ tüm yaralarýmýzdan sýzdý ecel. Bir zamanlar yalýn ayak yürüdük, Kent teslim oldu ayaklarýmýzýn çýplaklýðýna, Hüznümüze. Öfkeye sadýk Ve dur diyecektik tüm korkaklara, Kararlýydýk… Avuçlarýmýz yetiðince kin toplayacaktýk… Biriktirip göðsümüzün en soluk almaz yerinde, Semaya kusacaktýk. Kin dolu bulutlar, Belki yaðmurla soðurlar… Karanlýk adamlardýk, Ayný karanlýk yollardaydýk. Her gün bitiminde üþenmedik aðladýk… Zor zamanlardý… Kime cellât olduysak sevdasýnýn serinliði kaldý bize. Vurulduk, Kollarýmýz düþtü ayrý iki yöne. Vurulduk, Ayrý vakitler ayný gözlere. Hayaller kurduk kýrýk kadehler eþliðinde… Geceden Sehere.
Sosyal Medyada Paylaşın:
seun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.