AYRILIK ACISI!.
Onu yolda gördüm, sordum halini.
Buruklaþtý birden gözleri doldu!
Hissetim bozulmuþ o ruh halini!
Kuru yaprak gibi, sararýp, soldu!
Yuvarlandý düþtü zeytin gözünden.
Ilýk birkaç damla hicran yaþlarý!
Çok acýlar çekmiþ, belli yüzünden.
Islandý kirpiði, çatýk kaþlarý.
Anladým halinden çokça üzülmüþ!
Çökmüþ omuzlarý, yemiþti vurgun!
Zayýflamýþ, kilo vermiþ süzülmüþ!
Çok çileler çekmiþ, belliydi yorgun!
Anlamazmýþ doktor bile derdinden.
Ne ilaç, ne neþter, fayda vermezmiþ.
Sýzlayýp dururmuþ, çokta derinden!
Biliyor gidenler geri gelmezmiþ.
Ayrýlmýþ bir yýllýk sarhoþ eþinden.
Yýkýlmýþ genç yaþta bütün hayali!
Tek kalmýþ gitmemiþ, hiçte peþinden.
Þimdi bomboþ, esmer, yumuk elleri.
Bir,kez gülsün diye çokta uðraþtým.
Ayrýlýk sancýsý! engeldi ona.
Ayrýldým yanýndan, ben uzaklaþtým.
Yazýk! erememiþ o mutlu sona.
Gaziantep 14/12/2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.