Asalete bak!
Nice darplar ettim, nefsin baþýna,
Ben nereye vurdum, ses nerden çýktý.
Çok taþlar baðladým sabýr taþýna,
Her biri, tahammül mülkümü yýktý.
Sýrtýna allame gömleði giyen,
Temizleyim derken üstüme siyen,
Derdini anlat da; dinleyim diyen,
Konuþmadan sözü aðzýma týktý.
Üstüme yýðýldý, ondaki ahlar,
Keþke’li söylemler, eyvahlar vahlar,
Beni hedef aldý, bütün silahlar,
Anlýma, anlamsýz kurþunlar sýktý.
Çürük çekirdekmiþ, fidan verir mi?
Çiçeksiz aðaçmýþ, meyve gelir mi?
Kabuðun görünce, civciv denir mi?
Folluk diken üstü, yumurta cýlktý.
Kamil insanlarý ararken gözüm,
Yine garip kaldý, yetimdir özüm,
Bir türlü tesiri, olmayan sözüm,
Su içen eþeðe, sanki ýslýktý.
Muhabbet deðeri, üç beþ kuruþtu,
Ben sus deyince, yüzü buruþtu,
Yoldaþým olamaz, yolum yokuþtu,
Çýktýðým basamak, otuzdu, kýrktý.
Yaralý gönlümün, açtýkça gülü,
O herif savurdu, mangaldan külü,
Ýzzeti üstlenip, yüklerken zül’ü,
San ki melez deðil, en asil ýrktý!
30.11.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.