Yalana defter olmuþ kösele suratlara, Ne yazar ne okurum, artýk bana elveda. Sýrtýnda altýn semer gem vurulmuþ atlara, Acýyarak bakarým artýk bana elveda.
Varlýðýma inandým yaþamaya özendim, Sihirbazlar içinde ilimlerle bezendim. Yaðmur olup feleðin ensesinde gezindim, Çamurlara akarým artýk bana elveda.
Ýnsanlýk tezgâhýnda satýldýðým pazara, Gerçek dostun bir kere yolu düþmez kazara. Mutlak ölmek gerekmez ben ruhumu mezara, Yaþarken de týkarým artýk bana elveda.
Feleðin cennetinde gezip tozan güllere, Bir hecesi derdime derman olan dillere, Ýnanmayan arýyým uçuyorken çöllere, Kovanýmý yakarým artýk bana elveda.
Bedenim toz bulutu dalgalanýr ziyada, Sahte dosta gerek yok barýnamam riyada. Sizler çalýp oynarken hayat denen rüyada, Hayalimi çekerim artýk bana elveda.
Yakýnda daðýlacak feleðin sarý sisi, Sýnýrsýz kâinatýn ebedi efendisi, Artýk vakit tamamdýr gel deyince kendisi, Huzuruna çýkarým artýk bana elveda.
Mehmet Nacar Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet_Nacar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.