Nefesim Kesilir
nefesim kesilir kendimden uzaklaþtýkça,
yürüyüp duruyorum...
hayalin sýnýrý yada gittiði yolun bir sonu yokki mola vereyim,
kaçmak istediðim yere kadar uzaklaþmak...
en sonunda bir sevgi muhabbetinin yuvasýna esir düþerek
en azýndan kendimi avutuyorum...
uçurumlar çýkýyor önüme sana yaklaþtýðýmý anladýðým vakit,
bir beyaz mendil varsa yüreðine serilmiþ benim,
bilirim avuçlarýn açýk beni beklersin,
bense
kapýlým gittiðim sellerden, vurgun yediðim cihatlardan
kalan eski püskü bir kalýntýyým..
nice mücadelere hatta ayrýlýða raðmen,
birgün çýkýp gelsem kapýna, boynum bükük, diz çöksem,
gözlerimden akacak bir damla yaþ olmaz biliyorum,
bir yüzsüzlük daha yapar mýyým? bilmiyorum,
ben böyleyim iþte affet desem...
kapýndayým desem..
beni kovar mýsýn?
sana o kadar muhtaç olduðumu bile bile...
Asým YAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.