-I-
Göklere kovulan güneþ
Her akþam girer mahzene
Doldurur doldurur içer
Zaman boyu düþünsene!
-II-
Sabahýn köründe güneþ
Körkütük baþladý güne
Çok geçmedi aradan
Doldurdu kadehini
Birkaç fýrt çekince
Geldi kendine
Kýpkýrmýzýydý yüzü gözü
Akþamdan mý kalmýþtý ne
Açýldý uyuþan elleri
Döndü pembe gül rengine...
-III-
Aþkýna boðulan güneþ
Gider bulutun ardýndan
Doldurur doldurur içer
Þarabýný hiç durmadan
Kadehinin sapý kýrýk
Yanar döner kanar ufuk
Ýçe çöken umutsuzluk
Daðýlmaz yel savurmadan
Yüreðim bir yangýn yeri
Yakar kül eder gülleri
Çekip giden gelmez geri
Yanar güneþ hiç durmadan
Ay tutuldu gün tutuldu
Giden artýk unutuldu
Gül yapraðý kurutuldu
Bülbül bir yuva kurmadan
-IV-
Ay güneþle birebirdi
Yer gök birbirine girdi
Kâinatý kim devirdi
Bu nasýl aþk düþünsene!
Bu nasýl aþk düþünsene
Düþünsene bütün sene
Güneþ olup üþüsene!
Seveni hiç küçümseme
Seveni hiç küçümseme!
Þaban AKTAÞ
15.02.2005
(agss)