Ağıt

Her þey güzeldi bir zaman, çok önce
Þehirler, insanlar, güneþ deniz
Mutluluðumu görebilirdiniz
Çökmeseydi içime bu son gece
Her þey bir anda bitmeseydi, yazýk
Olmasaydý gençliðime aptalca
Belki de o yerlere varýrdýk
O uzak daðlara ulu: koskoca
Orada her þey deðiþirdi belki
Açardý umutlarýmýz bakarsýn
Ateþ rengi, kan rengi güller gibi
Topraðýnda kimbilir hangi aþkýn
Oysa þimdi nerdeyiz, neyiz bak
Her umut belirtisinden uzaðýz
O sevilmiþ gözlerde saf ve berrak
Bir ayna bile yok bakacaðýmýz
Her þey kurþuni bir renk almýþ, soðuk
Bozkýrlardýr uzayan önümüzde
Kime baksan o yüz: veremli, soluk
Tek mavi kalmamýþ gökyüzümüzde
Her yerde bitmiþliði güzelliðin
Kum kamyonlarý putreller betonlar
Sonra ta beþikten mezara deðin
Sýfýrlar, yüzler, binler ve milyonlar
Hadi öl bakalým ölebilirsen
Zincirlerle baðlýyken yaþamaya
Omuzla yükünü, hadi yalnýz sen
Ýsterse gücün olmasýn taþýmaya
Yenik düþmüþüz iþte gerçek ortada
Çökmüþ boynumuza zulmün elleri
Bir tutsak, bir dolap beygiri ya da
Bir mahkum gibiyiz kaç yýldan beri
Yargýç hükmünü çoktan vermiþ oku
Boynundaki yaþamak fermanýný
Yaþamak sonra ölmek; iki korku
Geri getirmezken bir anýný
Terkedilmiþ þehirleri bilirsin
Bilirsin gömülmüþ uygarlýklarý
Ve düþün ki; patlamasý bilincin
Yýrtmaya yetmiyor karanlýklarý
Öyleyse çek sapla göðe býçaðýný
De ki; benim iþim tanrýlýktan güç
Benim hem yüksek, hem en aþaðý
Ýþte ellerimde sonsuzluk ve hiç
De ki; Ömür verdin; en büyük yalan
De ki; Beden verdin; içi boþ ve kof
Ýþte! Yüce eserin, iþte insan
Ve yýrt göðsünü, baðýr: Of Tanrým of.
Sosyal Medyada Paylaşın: