50 Yaş Şiiri
Ne zaman baksam çevreme elli yýl sonra
Hep ayný gördüklerim; bir keþmekeþ, bir bozuk düzen
Bir lokma ekmek uðruna tükenmesi insanlarýn
Yaþamak ve ölmek için hep ayný neden
Sefil doymazlýk: ete, kana, paraya
Öylesi bir açlýk ki eksilmeyen, bitmeyen
Ýnsan, ezebildiðince mutlu insan, oðul
Nereye gidersen git hep o tuzak, o dümen
Küçük hesaplarla kabaran büyük hesaplar
Ve deðiþmez çýðlýðý insanoðlunun: Ben, ben, ben!"
Sen yok musun? Onlar yok mu? Biz yok muyuz?
Nereye bu gidiþ? Delicesine pupa yelken
Söyle neyi deðiþtirebilirsin ki tek baþýna
Yýldýrýrlar, sustururlar vururlar seni de hemen
Düþler bitmiþse, gerçekler bir tokat gibi inmiþse
Tek baþýna mutlu ol bakalým, olabilirsen
En güzeli sevmek diyeceksin insanlarý tümüyle
Usanmadan, bir þey ummadan, beklemeden
Ver, durmadan ver, eller uzanmýþ, baksana
Ver ki; kurulsun sofra, baþlasýn þölen
Bir yanda umutlarýn, düþlerin, düþüncelerin
Bir yanda aldýðýný geri vermez koca bir evren
Bak! Bütün aðýzlar yutmaya hazýr seni
Bir noktadan, bir lokmadan baþka nesin sen
Dönüp gerilere bakýyorum, bir de kendime
Elli yýl geçmiþ, ha gün, ha yarýn derken
Deðiþen birþey yok, bir þaþkýn benden baþka
Ýþte ayný yol, ayný kapý, ayný merdiven
Hani nerdeler? Kimi yitmiþ kimi gitmiþ dostlarýn
Bir ak saçlý anan kalmýþ yolumu bekleyen
Sabah-öðle-akþam . . . Hep o tekdüze yaþam
Ve kýrýlmýþ bir kalple yorulmuþ bir beden
Ýþte böyle geçti yýllar. bozbulanýk
Ben sevdim, ben aðladým, baþkalarýydý gülen
Ne zaman uzattýysam ellerimi, parçalandý
Mutluluk serseri bir mayýndý denizlerimde yüzen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.