Ey Türk Eli!..

Ey Türkeli, ben uzaktan gelen yorgunum.
Dinle beni, ben de senin bir öz oðlunum.
Geceleyin çölde yalnýz kalan yolcu bir
Solgun ýþýk farkedince nasýl sevinir,
Nasýl bütün ümidini baðlarsa ona,
Ben de öyle yadelinden baktým vatana.
Sen uzaktýn benden, fakat kalbim senindi.
Ey Türkeli, hasretin ta ruhuma sindi.

Bir kasýrga alt üst etti dünyayý bütün.
Kanlý, viran mabedinde tarihin bugün
Kaç hükümdar tacý kandil olup asýldý...
Kaç istiklal gömmek için mezar kazýldý...
Bu kazýlan mezarlardan biri en derin.
Bu en derin mezar senin, ey vatan senin!
Kýzýl gökten çalacaktý ayla yýldýzý
Ölümünden þenlik yapan kefen hýrsýzý.
O karanlýk günlerinde, gönlümüz kara,
Baðrýmýzda sefillerin açtýðý yara,
Ellerimiz baðlý matem zincirleriyle.
Neslimizin bezgin ömrü bütün hâile,
Þehid olan emellere hep hazin, hazin
Aðlamaktan nuru söndü gözlerimizin.
Dinleyerek baykuþlarýn kahkahasýný
Millet kara bayraklarla tuttu yasýný.

Bugün ki biz Hak yolunda kanýný döken,
Bugün ki biz bin kahrile hurdahaþ iken
Yekpâre bir çelik olmuþ sine sahibi
Bir milletiz, kükremiþiz yanardað gibi...
Bugün ki biz, alçaklarýn hakaretinden
Varlýðýnda kýyametler kopup cûþeden
Yýldýrýmlý bir ummanýz, uðulduyoruz;
Zulme karþý Tanrý hýþmý oldu Ordumuz.

Biz daha dün öyle bedbaht olanlarýz ki.
Öyle göðsü hicran ile dolanlarýz ki.
Rûhumuzun zýrhý oldu ýztýrâbýmýz...
Bahtýmýzla budur, dedik, son hesâbýmýz.
Varsýn gelsin arzýn daha bin beliyyesi!
Öcümüzün sayhasýdýr toplarýn sesi.
Felaketler pençemizde oyuncak oldu...
Yangýnlarla bütün vatan alsancak oldu...
Bir kýrýlmaz yalýnkýlýç gibi hýncýmýz.
Ýmanýný kalkan etti her akýncýmýz...
Tayfunlara yoldaþ oldu nâra salan Türk!..
Hey koca Türk, Tanrýsýndan kuvvet alan Türk!.

"Zafer" azgýn bir küheylan; koþar, þahlanýr;
Sýrtýndaki þehsuvarý pek çabuk tanýr.
Bu þehsuvar, küheylâna daha binerken
Yelesinden bir tutar ki, azgýn at hemen
Ýlk mahmuzda anlar nasýl binicisi var.
Yol ver artýk küheylana, þanlý þehsuvar!
Sen korkusuz, güçlü, hakim oldukça ata
Atýn seni erdirecek her saltanata.
Onu ne dað, ne deniz durduracaktýr.
"Zafer" seni uçuracak... Uçuracaktýr...
Fakat bil ki: Ýrâdende sarsýntý varsa,
Gönlünü bir lâhza için korku sararsa,
Ya gözlerin kararýrsa böyle uçuþtan,
Veya biraz mestolursan, dalgýnlaþýrsan
"Zafer" seni birdenbire sýrtýnda atar;
Attan düþen nallarýnýn altýnda yatar...

Ýþte biz ki ta ezelden beri atlýyýz,
Asýrlarýn göklerinde biz kanatlýyýz.
Kanýmýzýn ateþinden þimþek yarattýk;
Bu þimþekle küheylana bir kýrbaç attýk.
"Allah!" diye haykýrarak "Zafer" imize
Hurûþettik Sakarya’dan ta Akdeniz’e...
Âtîlere koþuyoruz gençlikle, þanla...
Þan beraber koþar Hakka doðru koþanla.

Ýstanbul - 1922
Sosyal Medyada Paylaşın: