"Sizi kendi þehirlerime götürmeliydim" demiþti adam. "Kendi sokaklarýma, çýkmazlarýma, durmadan taþýndýðým, hiçbirini unutmadýðým evlere". Donmuþ gibi dinlemiþti. Saydýðý þehirlerin hepsini su ikiye bölüyordu. Andýðý sokaklar hiçbir rehberde kayýtlý olamazdý. Evlere gelince: Onlarý belki unutmamýþtý, ama bir daha uðramadýðý nasýl da belliydi. "Ben yokum" demek istemiþti birden, "ben daha yokum". "Bu ev, bu sokak, bu þehir bu þehri ikiye bölen su daha yok."
Çoktan susmuþlardý oysa
1986
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enis Batur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.