Ars Poetica

Hiçbir þeye benzemediði söylendi þiirlerimin,
Wallace Stevens’a benzediðim, hiç kimseye
benzemediðim, olsa olsa ``II. Yeni’nin devamý’’,
``III. Yeni’nin ta kendisi’’ sayýlabileceðim --
``delisaçmasý bir söz ve iþaret yumaðý’’ denildi.
Bütün bunlar bensem, bütün bunlar bendim.
Yaktýðým kaðýtlar, fýrladýðým kürsüler
ve çekilip dinlediðim kör maðarada
söyleþtiðim gölge, örümcek, alter:
Kendimden çekilsem de, gelsem de
kendime farkedilmedi: Ateþin içine
söktüðüm el, gözümü ayýrmadýðým saat,
insanlarla çarpýþtýðým seyrek günler
ses ile kelimenin birbiriyle
dikleþtikleri yere kilitledi beni.

Gençtim, çok genç -- þiiri düzen sanmýþtým:
Çileydi gözümde, arýnma ve yurttu,
terkedilmiþ yüzüm için her an yanýmda
yürüyen aynaydý, gecenin kaynaðýnda
gövdemi dalgalayan simsiyah su, sanmýþtým.

Yýllar baþka bir yol çiziyor tortuya.
Þüphesiz þimdi de sanýyorum: Sehere
duyduðum inanç arkamdaki koyu, hem
delifiþek uykudan geliyor belli ki.
Düzen deðil þiir, kargaþa deðil. Ýki üç
arasý zamaný çelen uçarý bir odak belki.
Belki zaman ender seslerin eþiðinde tuzak,
kývrýlýp yatmýþ çýngýraklý bir soru,
öd noktasýnda, hançerede, yerimden
her oynayýþýmda kuytudan çýkagelen
koþnul bir yumak belki. Bir düzen deðil
ama - bekleyiþ, zemberek, inatçý, köz,
kaknüs hep.

Kömürden elmasa varmak için
çýktýðým yolda elmastan yola çýktýðýmý
unutmadým: Yangýnsa sonunda yazýlan,
orada yazacaðým an gelmeli de. Birer
kývýlcým olsun harflerim, her kelimemi
yalým dili taþýsýn - öyle bir ateþ ki
içinde içimde tutuþmuþ bir karanlýktan
kana kanaya içsin herkes, istedim.
Sosyal Medyada Paylaşın: