bulutlar söz vermiþti; hep pamuk þeker olacaklardý... ama karardýlar! yaðmur olup,üþüyen bedenimi ýslattýlar...
denizler söz vermiþti; hep umut dolu olacaklardý... ama kabardýlar! dalga,dalga beni boðdular...
daðlar söz vermiþti; bana hep yol açacaklardý, ama çöktüler! kabarýp kabarýp üstüme geldiler...
yollar söz vermiþti; hiç bitmeyeceklerdi... ama bittiler! sonuna geldim yollarýn; ama bana yol vermediler....
kalbim söz vermiþti; artýk kimseyi sevmeyeceðim demiþti... ama sevdi! açýldý kalbimin içi,aldý içine beni! hiçbirþey üzmedi de; kendi kalbimin, kendi mezarým olmasý üzdü beni....
Sosyal Medyada Paylaşın:
KIŞ GÜNEŞİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.