En sevdiðin elbiseni giydim Bu gece kokunu sürdüm Solgun yüzünü okþadým Sessizce saçlarýndan öptüm Yazdýðýn mektuplarý okudum Kana kana su içer gibi Plaklarýný çaldým ah! En çok o þarkýda özledim seni.
Issýzlýk kapýyý çaldý, açmaya korktum gece yarýsý Þehir uykuya daldý, baktým dýþarýya katran karasý Rüzgar telaþla kokunu getirdi bana aldým koynuma Buseni hafýzamdan koparýp iliþtirdim dudaklarýma Üþüdüm karanlýkta Tenine dokundum hissetsin diye Aç gözlerini
Erguvanlarýna su verdim Ýçerken benimle konuþtular Yastýðýný okþadým, kokladým Anýlar uçuþtular Soluðun saçlarýmý yaladý sanki yine bir meltem gibi Teninin kokusu karýþtý kokuma Yakýþtýlar
Boðuldum karanlýkta Yaný baþýmdasýn benden çok uzaklarda Ellerimi tut dokun bana Aç gözlerini.
Attým kendimi caddelere Yeþil ceketin sardý beni Yürüdüm üstüne karanlýðýn korkusuz Tuttum ellerini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.