Zulümdeki ferahlık
Ýnsani deðeri, onur vakarý,
Yakýp yýkan her þey, birer silahtýr.
Gale alýnmazsa, yalvar yakarý,
Ýþkence, zülümdür, büyük günahtýr.
Dikte ettirilirse, okunan hutbe,
Liyakat görmezse, verilen rütbe,
Üç beþ kuruþ ile alýnan cübbe,
Kibirle giyilen, keçe külahtýr.
Anlamdým gitti, birçok âlimi,
Biz bunlardan gördük, zulmü zalimi,
Kime arz edeyim, bilmem halimi?
Onlar dokunulmaz, her þey mubahtýr.
Ýþkence misali, adeta tarzlar,
Sazende incinir, kýrýlýr sazlar,
Gürültü patýrdý, çalýnan cazlar,
Þeytan ümmetine, cinli semahtýr.
Zarfýnýn üstünden, yýrtýlmýþ pulu,
Cüsseleri minik, gölgesi ulu,
Makamýndan büyük, makamýn kulu,
Koltuðunda kral, ya da ilahtýr!
Hayvanlýðý geçin, insanca durun,
Doðru yerde doðru, terazi kurun,
Eðer namert isem, anlýmdan vurun,
Bunlar bize salah, hem de felahtýr.
Tabi’i bu sýrra, erebilene,
Vicdanýyla hüküm, verebilene,
Körlüðü gidip de, görebilene,
Yaralýnýn gönlü, yine ferahtýr.
24.11.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.