Umutsuzdu, yalnýzdý, hali yoktu, Caný çok yanýyordu günlerden beri. Ne alnýnda dolaþan bir dost eli Ne yardým isteyecek kimsesi vardý, Ne Tanrýsý, ne de peygamberi.
Günlerdir karanlýk deliklerde Yanýp sönüyordu gözleri. Sevinç deðil ki paylaþýlsýn Kendi kendinindi kaderi.
Sürüne sürüne dýþarý çýktý. Kývrýldý ateþte pençeleri. Kurtuldu rahat etti farecik, Rahat etti diþleri.
Kibardý, incecikti kuyruðu, Vücudu, küçücük pençeleri. Bir makara gibi çözüldü, Unuttu kedileri.