Kara gece

Kara bir gece kucak açar
Terk edilmiþ ne varsa karanlýða akar

Karanlýk essir alýr ne varsa tüketir
Zaman iþgence eden cellat gibdir
Söz cýkmaz soluk kesilir
beyninde aþk tiyatro gibidir

Duygularýn oynar baþ rolde
Gözlerin yaþ alkýþlar kirpiklerinde

Ellerin dans eder yalnýzlýk korkusunda
Bir can daha veda eder aynalara
Bakmaya cesareti vardýr ama
Gerek duyduðu can yoktur hayatýnda

Karaya bir ak daha düþer sessizce
Kalp dilenir çaresizce
Yollar cýkmaz belirsizce
Aþk bir bedeni daha geceye satar habersizce
Toz pembe görünür kan kýrmýzý akar asilce...

Dört duvar arasýnda, kaybolan hayatlar
Hayaller, umutlar, karanlýk artýk ufuklar
Yürek, cayýr cayýr yanarken, acý göz kýrpar
Gözlerinden süzülür, yangýna, acýya, hayatlar.

Aydýnlýksa dünyan ýþýk tutan çok olur
Karanlýkta kaldýðýn zaman gölgen bile yok olur......

Ahmet ÇALIK
Sosyal Medyada Paylaşın: