Sen; Sen benim hayatýmýn, Ýlk ve son yol kazasýydýn. O trafik de, O keþmekeþlik de, Yirmi milyonluk þehirde, Bula bula benimi buldun:? Baþka kimse yokmuydu çarpacaðýn.! Yüreðini yaralý bir þekilde yarým koyacaðýn.. ....... Sen, Sen ilk yanlýþýmdýn, Ve,son hatam oldun. Onca insan içinde bula bula benimi buldun..! Baþka kimse yokmuydu gözüne kestireceðin Yokmuydu baþka avanak , Dalganý geçeceðin.! Yokmuydu baþka biri,, Alnýnda aptal yazýyor diyeceðin...! ........ O hatadan o kazadan yaralý kurtuldum. Aðýr yaralý... Eksilen bir þey vardý, Sol yanýmdan, Ha; Bir de dilimden oldum. Hemde öyle bir oldum ki, Bir ömür sustum.... ......... Ne garip baþka kimseyi bulamaman..! Gelip beni bulman. Kaderinin bir oyunu deme sakýn, Çarpýlýrsýn, Bana mý denk geldin, Benimi gözüne kestirdin..! Vurdun çarptýn yaraladýn,sonra aniden kayboldun. .......... Sen; Sen benim ilk yol kazam, ve,en son hatam oldun...
02.Aralýk 211
Sosyal Medyada Paylaşın:
kenanhoca_25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.