Eskiden…
Bir kýz görünce
Yüzüm kýzarýrdý.
Elim ayaðým titrerdi..
Nefesim ise sanki kesilirdi..
Bu yüzden..
Hep uzaktan birini sevebilir miyim diye yaþadým ,yýllarca,
Ya gözlerim konuþurdu, yada bükülen baþým veya eðilen bedenim.
Belliki bir güvercin ürkekliði, vardý üzerimde.
Veya yüreðimin cesaretsizliði.
Ýmrenirdim el ele tutuþanlara,
Parklarda göz göze, sarmaþ dolaþanlara.
Birbirlerine sevgi ile aþkla bakýþanlara.
Ben hiç yaþayamadým sevgiyi,,,
Ben bir kere dahi olsa aðzýma alamadým aþkýn naðmesini…
Sevgiyi ve aþký tatmak benim ruhsal menümde hiç olmadý…
Ben aþký oturduðum masanýn ön arka ve yan masalarýnda gördüm.
Kalbimin derinliklerinde taþýyamadým aþký..
Sevgi bana gökyüzündeki bulutlar kadar uzak kaldý,
Aþk ise benim için topraðýn derinliklerinde gömülü saf bir altýndý.
Ve sen karþýma çýkana kadar,
Ne bulutlarý yakýnlaþtýrabildim.
Nede saf altýný yukarý çýkarabildim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.