VEYL OLSUN

Varlýðýmýn mayasý sevgiydi benim
Yüreðimin sancýsý aþk
Yýllarca
Ulu bir çýnar yeþerttim içimde
Gölgelensin için tüm insanlýk

Ayýrmadým /
beyazý - siyahý , zengini – fakiri , yaþlýyý-genci
dost duraný
ve hatta, ve bile
düþman olaný

Ne ki
Birileri filizlerimi kýrdý
Diðeri tuz döktü köklerime
Öteki hayat damarlarýmý kesti
Ve hepsi
Yalnýzlýða terk etti umutlarýmý

Suçlu kim ?
Adý ne ?
Anam, eþim, yoldaþým ?
Önümde duran mý ?
Arkamdan vuran mý?
Ýzimi silen mi?
Sinsice gülen mi?

Ne farkeder ?

Ben þimdi
Issýz daðlarda
Çorak topraklarda
Kurak çöllerde
Umutsuzca
Yeniden yeþermeyi bekleyen
Kökler gibiyim

Veyl olsun.

Mustafa Ali UÐURTAN

Sosyal Medyada Paylaşın: