bir sabah irkilipte yalnýzlýðýmdan düþtüm yollara ardýndan, ömrümde ilk defa kýsýp gözlerimi uyandým bedenimden... bir saða bir sola insanlar caddelerdeydi insanlar kolkola...
adýmlarýmda telaþe soruyor (mu?) gözler bir bekleyenin mi var? yoksa geç mi kalmýþým iþime... sebebi yok, ne söylesem hadi ordan hadi yalnýzlýða boþversene...
çalakalem ilerliyor caddelerden bu sabah güneþ, ilk defa doðuyor süzülüp, çýnarlarýn eteðinden... bir görünmez adam, geçiyor sanýrým geçiyor feleðin çemberinden...
02.12.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.