Gül Gardaş

Hali ciðer daðlayan kini nefreti býrak
Çevremize örülmüþ bu zincirleri kýrak
Saðýr, dilsiz ey nefsim olma þeytana çýrak
Hayat denen meçhule kah kahayla gül gardaþ.

At tabularý çöpe kan dolaþýrken canda
Gelen misafir yaþar dünya denen bu handa
Herkes uykuda iken hakikat vardýr tanda
Sarar saklar gelini bir incecik tül gardaþ.

Her þey yalanmýþ meðer söyleme kuru sözü
Bir avuca sýðarak örtermiþ toprak gözü
Erir etle kemikler kalýr geriye özü
Yýlan olur sokarmýþ insanlarý dil gardaþ.

Aþk ve sevgi sembolü o laleler nerede?
Matine gibi dönen o baleler nerede?
Ýhtiþamý kalp burkan o kaleler nerede?
Yanar yýkýlýr beden kalýr sana kül gardaþ.

Uçurum kenarýnda anlýk gölgelik bura
Gelecek ömür için atalým yazý tura
Azrail torbasýndan birgün çekilir kura
Gafletini sinenden hemen þimdi sil gardaþ.

Kimler, kimler gizlenir aydýnlýðýn loþuna
Þu didinip durduðun çabalar hep boþuna
Yaþananlar zor gelir gitmez diye hoþuna
Her nefes sondur belki kýymetini bil gardaþ.

27.11.2011
Ahmet Çelik
Ceyhan

Sosyal Medyada Paylaşın: