Avuçlarım Kanıyor

Can yangýný nedir bilirmisin
Sevdayý attýn hücreye, hiç düþünmeden
Çýkardým göðsümden yüreðimi
Þimdi avuçlarým kanýyor sensizlikte
Ýnsanlýðým iç çekiyor sana

Bir nefeste tükenen sen
Hayatýmý tüketen ben
Girdabýna düþtüðüm yalnýzlýk birde
Ýçimdeki çýðlýklarý büyüten

Kendinden bile kaçýyorsun
korkularýn zirvede
Sakla kendini solgun bir çehrede
Savaþmak varken, mücadele etmeden
Sýrt çevirmek niye

Sahipsiz kalmýþsa gönül baðýn
Býrak essin
Rüzgârýn uðultusu gözlerine
Gör ki ezip geçtiðin sen, yeniden sen olasýn

Kuru bir dal deðil, ulu bir çýnarken
Sesinden en manidar ezgiler süzülürken
Yýkýlýþýn neden..
Yürek çerçevemde boþalan yerin
Çok derin
Bir o kadarda siyah
Bir hiç uðruna
Yok, olup gittin

Sorgu deðil, bunlar
Seni sen yapan
Avuçlarýmý kanatan, dilimde týnýsýný sislere atan
Soðuk þehrin, vicdanýný unutup
Bulutlarýna anlam katan
Seni,
Bendeki seni soruyorum düþlerime

Bir adýmlýk mesafelerden
Koþarak gelen ayaklarýma
Prangalarý taktýðýn bir günde geldi
Bu mýsralar kalemime
Susuþlarýmdaki
gözyaþlarýmý iþledim kendimce

Sabah oluyor, yine gün gülümsüyor
Sen zindanýnda çürütürken yüreðini
Ben, yine hayal ediyorum
Beyaz güvercinleri
Ne olur dön artýk geri

s.ç

31,08,2007

Sosyal Medyada Paylaşın: