’Aðzýnda zift tadý yarýnlarýn’
Gün bitiyor yine
Soluksuz ve ruhsuz
Zamansýzlýðý diliyorum her geceyi feda ederken izlerine
Zaman, ümidi olmayan yarýnlara gebe
Tan çýkmazlarýnda eksiliyorum adým adým
Her gün bir boþluða uyanýyorum
Tekerrürü bu sabahlarýn
Ruhumu esir alýyor yokluðunun yankýsý
Alabildiðine hoyrat
Alabildiðine hýrçýn
Aðzý bozuk isyanlarýn
Yaðmur döküyor yüzünü
Kimliksiz damlalar düþüyor ellerime
Avcumdaki çizgileri siliyorlar zalimce
Yitiyorum
Saçlarýmda sönüyor güneþ
Bahara kalýyor zuhuru yeþile
Rüzgarýn serkeþ naralarý
Talan ediyorlar huzurumu
Kaldýrýmlarýn þahitliðinde donuyor yüzümde umut
Sek içilmiþ zamanlar ertesinde ruhum
Tükeniyorum
Omuzlarýmda yanýlgýlar yüklü dünlerin aðýrlýðý
Kabulü bir sarhoþluk yanýlgýsý
Yeniden diyorum yeniden açsam
Bozkýra çalan gözlerimi
Görür müyüm kuþlarýn kanatlarýna emanet barýþý
Bir çocuðun gülümsemesini giyinir mi yeniden düþlerim
Nafile biliyorum
Gözlerime düþtüðünden beri gece
Aydýnlýðý vurmuyor mehtabýn ömrüme
Ay küskün þimdilerde.