İsyan Etme

Güneþ unutmuþsa,
Nereden doðup, batacaðýný,
Ömrüm tutsak kalmýþsa,
Ruhum ecelin eline, geçmiþse,
Rüzgâr, bir baþka esiyorsa,
Bugün yüreðim, son kez çapýyorsa,
Ýþte! Bu akþam ölmüþümdür.


Donup kalmýþsa, nasýrlý dudaklar.
Aðlamaktan kanlý gözleriyle,
Son kez gözlerime bakýp,
Açýk kalan gözlerimi kapatýyorsa, en sevdiðim,
Bilin ki! Ben bu kez, ruhumla ölmüþüm.
Tabutuma çiviler çakýlmýþsa,
Evimden ölümümün acý çýðlýklarý duyulmuþsa,
Caným sevdiðim, öldüðüm için aðlýyorsan,
Beni unutmadan hatýrlarsan,
Bil ki ruhum, hep seninle olacak.


Tabutumu omuzlarda mezara götürüyorlarsa,
Dostlarýn elinde, kazma kürek,
Ben sonsuza kadar, kapatmýþsam gözlerimi,
Bu kez yalnýz yolculuða gidiyorsam,
Ölmüþüm iþte, benim canýmdan çok sevdiðim.
Öldüðüm zaman, hala gurbetteysem,
Memleketime geri, gidememiþsem,
Bir avuç memleketimin topraðýndan,
Alýp gel mezarýmýn üzerine at!

Çünkü yalan dünyadan,
Ayrýldýðým için, memleketime gidemem.
Gerçek dünyada da
Memleketimi özlemeyeyim.
Ýsyan etme!
Her canlý, zamaný gelince ölecek.
Bir (Fatiha) oku yeter…


Bilgehan Emirþanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: