Benim mevsimimdi sonbahar Hiç tomurcuk açmadý rüyalarým Hiçbir damlam inmedi bahar çiçeklerine Düþen yapraklarý kovalayan Rüzgar olduk hep tüm ýslaklýðýmýzla Belki kokumuz sarmadý dörtbir yaný Koþturamadýk çimlere çocuklarýmýzý Ama bizim de sararmýþ hüznümüz vardý Vardý iþte bizim de peþinden koþtuklarýmýz Güneþle deðil de Yaðmurla doðan günlerimiz vardý bizim Hep ýslak hep hüzün hep sarýmsý Doyamadým yeþile ...Çok sevsem de yeþili Kavuþamadým bir türlü; Yeþil gözede ,bahara da...
Hocam ben hep sonbahar oldum Kýrýlan dallarým vardý Yeþermeye umut baðlamýþ köklerim Gönlüme ektiðim fidanlarým vardý benim Ama dedim ya hocam ben hep sonbahar oldum. Yeþertemedim ,dallandýramadým,bakamadým,sevemedim...
Sonbahar bendim be hocam ; Gündüzü ile gecesi arasýndaki sýcaklýk farký gibi Dengesiz bir o kadar da sýkýcýydým Rengim yoktu bir keren benim iç açan Hep hüzün hep ýslak mý olur bu gönül ?
Dedim ya hocam sonbahar benim be hocam, Çok bekledim uzun kýþ gecelerini Ama hiç bahar bana güneþle gelmedi Olsun! Ben yaðmuru da sevdim be hocam Ben ýslanmayýda sevdim be hocam
Hocam hocam dedim de Kim derseniz ? Az önce tanýþtým yazarken yanýmdaydý Þimdi o da gitti yaz sonu turnalarý gibi Yine ben ,düþen yapraklarým ve düþlerim ve .. ve onla...
Sonbahar,sonbahar ... Sen hiç gitme,gitme ki Kýþýnýn beyazýn da Baharýn yeþilin de Görmesinler bizi hep Ipa ýslak ... Sosyal Medyada Paylaşın:
buzadam91 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.