İÇİMDEKİ KATİLE MEKTUP

Göz kapaklarým hiç bu kadar aðýr olmamýþtý,
Aðýr geliyor bu þehrin verdiði kahýr, aðýr...
Koþuyorum, kaçamýyorum.
Koþarak uzaklaþabileceðini düþünür oysa insan,
Ýçini kemiren üzüntülerden, korkulardan.
Yaramaz bir çocuk deðildim ama
Yaram az olmadý hiçbir zaman.

Rüyalarýmda baþrolde deðildim,
Zift gibi simsiyah bir düþün sancýsý,
Günden güne kendimin yabancýsýydým.
Ýçimden ölüyordum, nefesimi biçiyordu bir el,
Nefesimin doðum sancýlarý arasýnda, yýrtýlýyordu gökyüzü.
Dolduramýyordu içimdeki boþluðu,
Etrafýmdaki insan ordusu.

Sersefil düþtüm kollarýna...
Ýsteyerek deðildi, ellerimin suçuydu.
Damarlarýma þýrýngaladýðým acýlarla baþ baþaydým artýk,
Karýþýk cümleler, karmaþýk yarýnlar
Ve karanlýk geçmiþlerle...
Çaresizlik içinde ruhumu tüketerek,
Kabuk tutan yaralarýmý okþayarak iþledin içime.
Sen kanýmý zapt ediyor,
Beynimi, yüreðimi, bakýþlarýmý zehirliyorsun.
Boþlukta sallanýrken ruhum zaman donuyor.
Terimin her damlasýnda ömür dediðim hiçlik akýyor.

Ah, geri döndürülebilir mi arka bahçesi olmayan zaman,
Ellerimi kirletmediðim,
Ruhumu katletmediðim henüz.
Kayýp giden gençliðimin elinden kim tutar?
Gün ýþýðýný kim takar pencerelerime?
Ýç yükümün aðýrlýðýndan sýyrýlýp,
Huzur denizine koyversem kendimi.
Yeþilin bahar darbesi yaptýðý kýyýlara yelken açsam...
Acý ve ýstýrabý iki kiremit arasýna býraksam.
Kaçsam bulutlarýn üzerindeki mavi ülkelere.
Mutluluk akan nehirlerde yýkansam,
Arýnsam kirlerimden.

Yeniden doðmak istiyorum hayata
Iþýl ýþýl umutlar dört bir yanda
Aydýnlýk sabahlarda, taze ekmek kokusu
Çocuk kahkahalarý, anne sesi, baba nazý...
Koca bir yaþam devþirmek, küçük sevinçlerden.
Ýçimde son bir kuvvet; alnýmda "yenilmek yok" yazýsý
Sarýp ruhumun yaralarýný, kurtulacaðým zehirden
Çek o beyaza bulanmýþ, sahte siluetini üzerimden.





("Madde Baðýmlýlýðýna Karþý Söz Sende" konulu þiir yarýþmasý için.)

-Özge T.
Sosyal Medyada Paylaşın: