....
bazen veda edersin bilmeden
ilk kez sarýlýrmýþ gibi sarýlýrsýn ve ilk kez görüyormuþ gibi gülümsersin
týpký bahçedeki ýhlamur aðacýný öptüðüm gibi
belki görmeseydim üzerindeki çentikleri
sarýlmayacaktý kollarým gövdesine
merhamet asýlmayacaktý dudaðýma öksüz bir çocuk gibi,
öpmeyecektim
nerden bilirdim oysa
ertesi gün kesileceðini
hissetmiþ miydi
kim bilir dallarýnýn dili olsa anlatabilirdi
omzuma düþen o sarý yaprak
yoksa onun elimiydi
gitme
ya da ölmek istemiyorum der gibi
nerden bilirdim
bir elektrikli testereyle
bütün güzel anýlarýmýn yerlere devrileceðini
arkadaþýmdý o
dert ortaðýmdý
ne çok hatýramýz vardý gölgesinde
babam vardý mesela
ve ýhlamur kokusuyla sarhoþ olduðumuz yaz akþamlarý
ikimizde veda etmiþtik aslýnda o pazar günü
sarýlýp öpmüþtüm onu acýyan çizgilerinden
bilmeden öleceðini
o yapraðýný býrakmýþtý omzuma
sanki iyi bak kendine
beni unutma
der gibi....
de_ soulmate
ikibinonbir