Gitti... Can evimden vurdu da beni
Ne acýlar çektim, sormadan gitti.
Bilinmez bir yere gidermiþ gibi
Elime bir adres vermeden gitti.
Ayrýlýk ölümden amansýz gelir.
Bilsem ki dönecek, dünya výz gelir.
"Uðrunda ölürüm" desem az gelir.
Ýçimdeki aþký görmeden gitti.
Aðladým, sesimi bir O duymadý;
Ellere kul oldu, beni saymadý.
Merhem olmadýðý kimse kalmadý.
Bir benim yaramý sarmadan gitti.
Elbet, yokluðuna alýþacaðým
Elbet, yaþamaya çalýþacaðým
Elbet, yeþerecek muhabbet baðým
Kuruttu gülümü, dermeden gitti.
Elbette dinecek zamanla yaþlar
Hayat bu, her biten yeniden baþlar
Anladý þu deniz, þu daðlar, taþlar
O, benim farkýma varmadan gitti...
Muzaffer USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.