Demir pasý silen kirli ellerim, Anladým ki mesaiye kalmýþ geceden Yemiþ kuþluk vakti ayazýný Sen kokarým her cümlede,heceden Bir an gölgen düþer önüme koklanmamýþ saçlarým daðýlýr rüzgarla bir an, Pazar sabahýnýn soðuk boþ otobüslerine benzer Þimdi hüzün grisi ellerim. Ve her tene dokunuþta Yine demir tadýnda pas tutar, uslanmaz Kimbilir hangi kýþtan kalma Kirli mendile yazýlmýþ bu son dörtlük Serseri ruhla kaç kez karalanmýþ Kimbilir kaç kez tütün sarýsý parmagýma iliþmiþ Kaç kez yeltenmiþim yýrtmaya Kaç kez üstüme yýkýlmýþ bu yaþlý þehir Ve yine kaç kez lanetlemiþim volta ettiðim bu yolu Yüreðime attýðým dikiþler kanar Kokar nefesim nikotince dünden kalan Romanlar yazýlmýþ belki nice gitmelere Belki destursuz davet edilmiþ güne. Kaç suretin var kutsal olmayan Daha kaç kez kirlenecek Kaç kez irinleþecek iðdiþ edilmiþ bozma düþlerim Ve daha kaç kez bu filmi, Bu son izleyiþim diyeceðim… d. SOYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
dilek soysal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.